استفاده از فوق روان کننده به همراه الیاف بتن چقدر

بتن فوق روان کننده نتیجه پیشرفت های علمی و تکنولوژیکی است و محصول جدیدی است که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. وقتی کارگران ساختمانی از میکسر برای ساختن ملات و بتن با دست استفاده می کنند ، ممکن است تقاضای این محصول را احساس نکنند. اما امروزه عملیات ساختمانی در قالب پروژه های عمرانی وسیع انجام می شود. آماده سازی ملات و بتن بزرگتر ، کیفیت بهتر و انسجام قوی تر است. در این حالت از تجهیزات و دستگاههای خاصی برای انتقال ملات سیمان به لایه فوقانی استفاده می شود.

حالا به این نکته توجه کنید ، اگر ملات سفت و خشک باشد ، بیرون ریختن از لوله به راحتی امکان پذیر نیست ، در غیر این صورت در آن گیر می کند. در این حالت ، با کند شدن فعالیت ، احساس می شود که به روان کننده نیاز است. با روانکاری ملات ، این محصولات می توانند روند بتن ریزی را تسریع کنند. علاوه بر این ، ملات که در داخل لوله حرکت می کند بهتر و راحت تر کشیده می شود. با این حال ، بتن فوق روان کننده علاوه بر نرم شدن و صاف شدن ، می تواند مقاومت ملات سیمان را نیز افزایش دهد. این محصول به منظور افزایش رکود (آزمایشی برای اندازه گیری راندمان و درصد جریان ، ملات جدیدی که هنگام شل شدن یا سفت شدن) و بهبود کارایی به بتن تازه اضافه می شود.

در واقع بتن فوق روان کننده عامل کاهش آب نیز نامیده می شود که یکی از افزودنی های بتن است که برای افزایش مقاومت بتن و بهبود کیفیت و کارایی بتن استفاده می شود. فوق روان کننده مزایای بیشتری نسبت به روان کننده ها دارد و موثر تر است. استفاده از بتن فوق روان کننده تقاضای بتن را 25 تا 35 درصد کاهش می دهد که منجر به استفاده بیشتر از این مواد در بتن می شود.

فوق روان کننده بتن چیست؟

بتن فوق روان کننده یک روان کننده شیمیایی برای بتن بر پایه نفتالن سولفونات است که می تواند مقاومت و عملکرد بتن را بهبود بخشد. وقتی بتن با این ماده مخلوط می شود ، یک نیروی دافعه بین ذرات سیمان ایجاد می شود که باعث نرم شدن بتن می شود. این محصول بدون تغییر در صافی بتن ، مصرف آب بتن را تا حد زیادی کاهش می دهد ، یا به صاف و نرم شدن بتن بدون کاهش رطوبت بتن کمک می کند.

این محصول استحکام و دوام بتن را بهبود می بخشد و استفاده از بتن را در ساختمان به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. فوق روان کننده به طور گسترده ای در بتن فله مانند سد سازی و آب و هوای گرم استفاده می شود. روان کننده ها باید با احتیاط استفاده شوند ، زیرا برخی از افراد این روان کننده ها را بدون اطلاع از نحوه استفاده از آنها به بتن اضافه می کنند و در نتیجه مقاومت بتن را کاهش می دهند. بنابراین ، قبل از استفاده حتماً به زمان مصرف و مقدار مصرف توجه کنید.

مقدار فوق روان کننده در بتن

کاهنده های آب ، بازدارنده ها و فوق روان کننده مخلوط های بتنی هستند و به منظور کاهش میزان آب در مخلوط بتن با حفظ ویژگی های جریان مخلوط بتن به آنها اضافه می شوند. هنگام افزودن پوزولان به بتن برای افزایش مقاومت ، اغلب از روان کننده ها استفاده می شود. این روش ترکیبی بسیار محبوب است ، به ویژه هنگام تولید بتن با مقاومت بالا و بتن تقویت شده با الیاف. معمولاً افزودن 1-2٪ روان کننده به واحد وزن سیمان کافی است افزودن مقدار زیادی روان کننده باعث ایجاد عیوب زیر در بتن می شود.

گاهی اوقات ، برخی افراد غیرحرفه ای آب اضافی را به بتن اضافه می کنند بدون اینکه متوجه تأثیرات سوء آن بر عملکرد بتن شوند. استفاده از آب زیاد در بتن بسیار مضر است و هرگز نباید از آن استفاده کرد. از طرف دیگر ، استفاده از آب زیاد باعث کاهش کیفیت داخلی خوب بتن مانند انسجام و همگن بودن مخلوط نمی شود ، بلکه باعث کاهش جداسازی بتن می شود.

دوز معمول بتن فوق روان کننده که برای بهبود عملکرد بتن استفاده می شود در متر مکعب 1 تا 3 لیتر بتن ، که در آن فوق روان کننده مایع حاوی حدود 40 مواد فعال است. به منظور کاهش بیشتر دوز بیشتر آب در بتن یا سیمان ، حداکثر 20 لیتر در متر مکعب بتن استفاده می شود. میزان مصرف مورد نیاز مخلوط بتن منحصر به فرد بوده و با آزمایشات خاصی تعیین می شود.

مواد اولیه بتنی فوق روان کننده

روان کننده بتن معمولاً از لیگنوسولفونات ساخته می شوند که محصول جانبی صنعت کاغذ است. فوق روان کننده معمولاً از میعان نفتالین سولفونات یا ملامین فرمالدئید سولفونات تولید می شود. اگرچه محصولات جدیدی بر اساس اترهای پلی کربوکسیلیک ، روان کننده های سنتی مبتنی بر لیگنین سولفونات ، فوق روان کننده ، نفتیل سولفات و جدا شدن آنها با مکانیسم دفع الکترواستاتیک وجود دارد. در روان کننده های معمولی ، مواد فعال جذب ذرات سیمان می شوند و بار منفی به آنها می دهند که باعث دفع بین ذرات می شود. روان کننده های لیگنین ، نفتالن و ملامین سولفونات پلیمرهای آلی هستند که مولکول های بلند را از ذرات سیمان می پیچند و به آنها بار منفی زیادی می دهند تا یکدیگر را دفع کنند.

چهار نوع فوق روان کننده وجود دارد: سولفونات ملامین ، سولفونات نفتالین ، لیگنوسولفونات اصلاح شده و ترکیبی از افزودنی های کاهش دهنده دوز بالا آب. معمولاً از ملامین و نفتیل فوق روان کننده استفاده می شود. پلی کربوکسیلات فوق روان کننده (PCE) یا فقط پلی کربوکسیلات (PC) با روان کننده های مبتنی بر سولفونات متفاوت است. این دافع الکترواستاتیک نیست ، اما سیمان را از طریق تثبیت استریک پخش می کند. تأثیر این فرم پراکندگی قوی تر است و عملکرد مخلوط سیمان را بهبود می بخشد.

روان کننده بتن ، انواع و اثرات آن در بتن

روان کننده ها در بتن برای دستیابی به یک یا چند مورد از موارد زیر در بتن استفاده می شوند.

1. با حفظ کارایی و دستیابی به مقاومت بیشتر نسبت آب به سیمان را کاهش دهید
2. بهبود کارایی و سادگی ریختن بتن در فرم ، به ویژه در سازه های بتنی مسلح که میله های فولادی فشرده شده اند و دسترسی به محل مشکل است.
3. با حفظ کارایی ، مقدار سیمان را کاهش دهید ، در نتیجه حرارت تولید شده توسط هیدراتاسیون بتن را کاهش دهید

مطابق مقررات ASTM C494-92 ، روان کننده ها به سه نوع زیر تقسیم می شوند.

• نوع A: کاهنده آب (کند کننده)
نوع D: کاهنده و بازدارنده آب
نوع E: کاهش سریع آب

مواد افزودنی نوع A کاهنده آب هستند ، اما اگر عملکرد کاهش آب آنها با تأخیر در انجماد همراه باشد ، به گروه D تعلق دارند و اگر عملکرد کاهش آب آنها با انجماد سریع تسریع شود ، به گروه E تعلق دارند. ویژگیهای متعدد بتن تازه یا سخت شده و بیش از یک عملکرد خاص را افزودنیهای چند منظوره می نامند.

عامل کاهنده آب برای کاهش مصرف آب با افزایش جریان روانشناختی بتن در شرایط روانشناختی یکسان بتن استفاده می شود. این شرایط به دو نوع تقسیم می شوند: عوامل کاهنده آب معمولی و عوامل کاهنده آب قوی. کند کننده ها برای به تاخیر انداختن بتن استفاده می شوند و به سه نوع تقسیم بندی می شوند: کاهنده و کاهش دهنده آب و بازدارنده و کاهنده آب قوی.

هدف از استفاده از عامل کاهنده آب در بتن ، کاهش نسبت آب به سیمان با حفظ جریان مورد نیاز یا افزایش جریان در نسبت ثابت سیمان آب ، بهبود مقاومت فشاری و کاهش خطرات مانند تراکم و جداسازی بتن است. به ، ریزش ، خزش و ... در بتن. افزودنی های روان کننده آب ، افزودنی های روان کننده ای هستند که میزان آب مخلوط بتن را بدون هیچ گونه تغییر روانی کاهش می دهند ، یا بدون تغییر مقدار آب ، افت و سیالیت را افزایش می دهند ، یا هر دو اثر را همزمان ایجاد می کنند.

بیشتر : الیاف بتن

به طور کلی ، عوامل کاهنده آب برای انواع سیمان پرتلند و سیمان آلومینای بالا یا سیمان پوزولان موثر هستند ، اما این مواد تأثیرات متفاوتی بر روی سیمان های مختلف دارند (بیشترین تأثیر بر سیمان پوزولان). عامل کاهنده بستگی به مقدار سیمان ، میزان آب ، نوع و اندازه سنگدانه ، وجود پوزولان ، عامل کف کننده و دما دارد.

اثر افزودنیها از نظر استحکام با ترکیبات سیمان متفاوت است. بزرگترین تأثیر زمانی است که سیمان دارای قلیایی کم و محتوای C3A پایینی باشد ، بنابراین عملکرد افزودنیهای کاهنده آب در بتن ساخته شده از سیمان پوزولان بهتر از سیمان پرتلند استاگرچه افزایش استفاده از عوامل کاهنده آب عملکرد را بهبود می بخشد ، اما تأخیر قابل ملاحظه ای در گیرش ایجاد می کند.

سخن آخر

با افزایش مقدار فوق روان کننده ، مقاومت فشاری ابتدا افزایش یافته و سپس کاهش می یابد. لازم به ذکر است که فوق روان کننده می تواند باعث ایجاد حباب های ریز در بتن شود.افزایش مقاومت بتن در ابتدا به دلیل کاهش نسبت آب به سیمان است ، اما با افزایش مصرف این مواد ، حباب ایجاد می شود و تخلخل بتن افزایش می یابد. به بتن. این امر باعث کاهش مقاومت بتن پرمصرف با استفاده از فوق روان کننده می شود.

روند افزایش یا کاهش مقاومت فشاری با افزایش سن بتن افزایش می یابد.با افزایش سن می بینیم که نوسان مقاومت بتن جدی تر می شود. با افزایش فوق روان کننده و کاهش نسبت آب به سیمان ، عملکرد مخلوط بتن پس از 30 دقیقه کاهش می یابد و همکاری با آن مشکل می شود.